“ดิว” นายธีรวัฒน์ วงษ์ขยาย นักศึกษาชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาประมง คณะเทคโนโลยีการเกษตร อาสาสมัครมูลนิธิร่วมกตัญญู เล่าว่า เข้าช่วยเหลือในพื้นที่ตึกถล่มตั้งแต่วันแรก โดยมีหน้าที่ในการลำเลียงผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บส่งโรงพยาบาล โดยจะช่วยเหลือผู้ป่วยที่มีอาการสาหัสก่อน นอกจากนี้ยังได้เข้าไปช่วยขนซากอิฐซากปูน 2 ปีที่ได้เข้ามาร่วมงานกับมูลนิธิร่วมกตัญญู แต่เคยทำงานอาสาสมัครมาแล้วกว่า 10 ปี ที่มูลนิธิชุมพร ซึ่งภัยพิบัติหมู่ในครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ทำ ปัจจุบันตนเองนำรถมาวิ่งเอง โดยรถของตนเองจะมีลักษณะเป็นรถที่บรรทุกอุปกรณ์กู้ภัย เช่น อุปกรณ์ส่องสว่าง สำหรับการเข้าไปช่วยคนที่ติดในตัวอาคารที่ถล่ม ตนเองช่วยได้ในบริเวณรอบนอก ซึ่งจากการประเมินของผู้ที่มีประสบการณ์ตัวอาคารถล่มในแนวดิ่ง โดยไม่มีอะไรยึด จึงเสี่ยงอันตรายในการเข้าไปช่วยค้นหา สาเหตุที่เข้ามาทำมูลนิธิเนื่องจากมีเวลาว่าง อยากใช้เวลาให้คุ้มค่า หลังจากที่ได้เข้ามาทำกลายเป็นชีวิตประจำวัน “เห็นคนอื่นเจ็บ ไม่มีใครเข้าไปช่วย ต้องทรมานแน่นอน ซึ่งเมื่อคนที่เจ็บเป็นเรา คงจะทรมานมาก” ถ้าใครสนใจเป็นอาสาสมัคร ไม่จำเป็นต้องเป็นอาสาสมัครตามมูลนิธิ “ในการเข้ามาเป็นมูลนิธิตรงนี้ ไม่ได้หวังให้ใครมาชื่นชอบหรือชื่นชม แต่ที่ทำเพราะมีใจรักจริงๆ เมื่อทำแล้วไม่เดือดร้อนใคร แต่เป็นการช่วยบรรเทาความทุกข์ให้กับผู้อื่น”
“ปาล์ม” นายปราโมทย์ พันธุ์ภักดี นักศึกษาชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาวิศวกรรมสิ่งทอ คณะวิศวกรรมศาสตร์ เล่าว่า 1 ปีที่ได้เข้าช่วยงานในส่วนของอาสาสมัครมูลนิธิร่วมกตัญญู ในส่วนของเวชกรฉุกเฉิน ร่วมกับทีมงานพยาบาล หลังจากที่ได้รับแจ้งข่าวตึกถล่ม ได้เร่งไปที่พื้นที่ เมื่อไปถึงพื้นที่ สิ่งแรกที่เห็น คือ ผู้บาดเจ็บนอกตัวอาคาร ที่ขอความช่วยเหลือ ตนเองและทีมงาน จึงเข้าช่วยเหลือ โดยตนเองได้ช่วยเหลือปฐมพยาบาลเบื้องต้น โดยผู้ป่วยส่วนใหญ่มีแผลถลอกตามตัว ซึ่งได้คอยช่วยเหลือและเตรียมความพร้อมในพื้นที่ตลอด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิด โดยภัยพิบัติหมู่ที่เกิดขึ้น ค่อยข้างอันตราย ตนเองช่วยได้ในส่วนของการปฐมพยาบาลรอบนอก สาเหตุที่เข้ามาทำงานอาสาสมัคร “เคยเห็นคนเจ็บ แต่ตนเองไม่สามารถช่วยได้” จุดเริ่มต้นของอาสาสมัคร เมื่อเห็นคนเจ็บ จึงอยากจะเข้าไปช่วย ตนเองจึงไปเข้าอบรมตามสถานพยาบาลต่างๆ จนสมัครเข้ามาเป็นอาสาสมัครทุกวันนี้
“โน” นายสาธิต ถนอมบุญ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 (หลักสูตรต่อเนื่อง) สาขาวิศวกรรมโยธา คณะวิศวกรรมศาสตร์ อาสาสมัครศูนย์วิทยุปทุมธานี เล่าว่า 1ปี ที่ได้เข้ามาเป็นอาสาสมัคร ในการเข้ามาทำหน้าที่ตรงนี้ ต้องผ่านการฝึกอบรมในการเข้าโค๊ต จากเหตุการณ์ตึกถล่ม ตนเองได้อยู่ประจำศูนย์วิทยุ ในการประสานงาน กระจายข่าว ร่วมกับเจ้าหน้าที่ ในการเข้ามาทำงานตรงนี้ ได้ประสบการณ์ในการทำงานร่วมกับคนอื่น ฝึกความอดทน ดีกว่าทิ้งเวลาให้ว่าง อย่างที่มีผู้ใหญ่เคยสอนมาว่า ทุกคนมีเวลาเท่ากัน ขึ้นอยู่ที่ว่าเราจะบริหารเวลาของเราอย่างไร คนบางคนเอาเวลาไปทำเรื่องที่ไม่ดี แต่สำหรับตนเองคิดว่า “เวลาของตนเองมีค่า มีค่าในการช่วยเหลือสังคม”
อาสาสมัคร เกิดจากที่รัก รักในสิ่งที่ทำ ซึ่งทั้ง 3 หนุ่ม ยังเป็นวัยรุ่นที่ยังมีพลังล้นเปี่ยม เวลาว่างของพวกเขาแม้แต่วันหยุดในเทศกาลต่างๆ ที่หยุดยาวๆ ทั้งสามคนก็ไม่คิดจะหยุดพักผ่อน หรือไปเที่ยวไหน ด้วยจิตใจที่เฝ้าระวังภัยและช่วยเหลือ เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน