The Pew Charitable Trusts ได้ออกรายงานฉบับล่าสุดในวันนี้ ซึ่งเผยให้เห็นว่า การจัดการการขนถ่ายสัตว์น้ำในน่านน้ำของคณะกรรมาธิการด้านการประมงภาคตะวันตกและภาคกลางของมหาสมุทรแปซิฟิก (WCPFC) มีความหละหลวม เนื่องจากพบช่องโหว่ในด้านการรายงาน การเฝ้าระวัง และการแบ่งปันข้อมูล
การขนถ่ายสัตว์น้ำในน่านน้ำคือการขนถ่ายสัตว์น้ำจากเรือประมงที่จับปลาได้ไปยังเรือขนส่งที่จะนำปลาไปส่งที่ท่าเรือ ซึ่งบ่อยครั้งเกิดขึ้นในเขตทะเลหลวง จึงอยู่นอกเหนือการตรวจสอบและการเข้าถึงของเจ้าหน้าที่ แม้การขนถ่ายสัตว์น้ำจากเรือลำหนึ่งไปอีกลำหนึ่งนั้น อาจดูเหมือนไม่มีอันตราย แต่ด้วยเหตุที่การดำเนินการดังกล่าวมีลักษณะซ่อนเร้นเป็นส่วนมาก ทำให้ผู้ประกอบการเรือประมงที่ไร้ศีลธรรมสามารถปิดบัง จัดการยักย้ายถ่ายเท หรือปลอมแปลงข้อมูลการทำประมงของตน ซึ่งการกระทำดังกล่าวส่งผลให้มีสัตว์น้ำที่ถูกจับแบบผิดกฎหมายเข้าสู่ห่วงโซ่อุปทานอาหารทะเลเป็นมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ในแต่ละปี
เพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับการดำเนินการขนถ่ายสัตว์น้ำในน่านน้ำ The Pew Charitable Trusts จึงได้ผนวกรวมข้อมูลจากระบบแสดงตนอัตโนมัติ (Automatic Identification System) ที่ใช้กันในเชิงพาณิชย์ เข้ากับการใช้เทคโนโลยีแมชชีนเลิร์นนิ่ง (machine learning) เพื่อวิเคราะห์ประวัติที่ติดตามได้ของเรือขนส่งที่เข้ามาทำประมงในน่านน้ำของรัฐภาคี WCPFC ในปี 2559 จากนั้นนักวิจัยจึงนำบทวิเคราะห์ที่ได้มาเปรียบเทียบกับข้อมูลเกี่ยวกับการขนถ่ายสัตว์น้ำและเรือขนส่งที่มีการเปิดเผยโดยทั่วไป
รายงาน "การขนถ่ายสัตว์น้ำในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกและตอนกลาง: ความเข้าใจและความโปร่งใสที่มากขึ้นเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวของกลุ่มเรือขนส่ง จะช่วยปฏิรูปการจัดการ" (Transshipment in the Western and Central Pacific: Greater understanding and transparency of carrier vessel fleet dynamics would help reform management) พบว่า มีเรือขนส่งเพียง 25 ลำที่รายงานการขนถ่ายสัตว์น้ำในเขตทะเลหลวงต่อสำนักเลขาธิการของ WCPFC ในปี 2559 แต่มีเรือขนส่งที่ได้รับอนุญาตจำนวนมากถึง 5 เท่าที่อาจดำเนินการขนถ่ายสัตว์น้ำบริเวณท่าเรือหรือกลางทะเลในเขตน่านน้ำของ WCPFC ในปี 2559
จากการวิเคราะห์ข้อมูล AIS ร่วมกับรายงานของ WCPFC ที่เปิดเผยโดยทั่วไป พบว่า มีความเป็นไปสูงที่เหตุการณ์การขนถ่ายสัตว์น้ำกลางทะเลเกิดขึ้นมากกว่าที่มีการรายงานต่อ WCPFC โดยเรือขนส่งเอง หรือโดยชาติที่เกี่ยวข้อง หรือเจ้าหน้าที่ยามชายฝั่ง แต่ข้อมูลเกี่ยวกับกิจกรรมของเรือที่เหลืออยู่นั้นแทบไม่ปรากฏ
ผลการศึกษาที่ถูกอ้างถึงในรายงานฉบับนี้ ประเมินว่า การขนถ่ายสัตว์น้ำจากการทำประมงแบบผิดกฎหมาย ขาดการรายงานและไร้การควบคุม เฉพาะในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนตะวันตกและตอนกลางเพียงแห่งเดียวนั้น คิดเป็นมูลค่ากว่า 142 ล้านดอลลาร์ โดยส่วนใหญ่เกิดจากเรือประมงที่มีใบอนุญาต รายงานข้อมูลอันเป็นเท็จ หรือไม่รายงานข้อมูลเลย
"การขาดความโปร่งใสเกี่ยวกับการขนถ่ายสัตว์น้ำเป็นสาเหตุของความกังวล" อแมนดา นิกสัน ผู้อำนวยการฝ่ายการประมงระหว่างประเทศของ Pew กล่าว "การรายงานข้อมูลเท็จหรือการไม่รายงานการทำประมง นอกจากจะเป็นอุปสรรคขัดขวางความพยายามของฝ่ายบริหารในการปรับปรุงสุขภาพของฝูงสัตว์น้ำแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจของประเทศที่เป็นเกาะซึ่งพึ่งพาการทำประมงอย่างมากอีกด้วย"
นอกเหนือจากปัญหาเรื่องการรวบรวมข้อมูลแล้ว รายงานของ Pew ยังเรียกร้องให้ WCPFC ส่งเสริมการทำข้อตกลงแบ่งปันข้อมูลกับองค์กรจัดการการประมงระดับภูมิภาค (RFMOs) อื่น ๆ ซึ่งมีน่านน้ำที่ทับซ้อนกับน่านน้ำของ WCPFC ช่องโหว่ในการประสานงานกันนี้ทำให้มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นที่การขนถ่ายสัตว์น้ำที่ขาดการรายงาน อาจทำให้การนับจำนวนพันธุ์สัตว์น้ำทั้งหมดในน่านน้ำที่องค์กร RFMOs แต่ละแห่งบริหารนั้น ไม่ถูกต้องแม่นยำ ซึ่งจะส่งผลกระทบอย่างร้ายแรงต่อความถูกต้องในการประเมินฝูงสัตว์น้ำด้วย
เพื่อทำให้การดำเนินงานของเรือประมงและเรือขนส่งโปร่งใสขึ้น รายงานของ Pew จึงเสนอแนะให้เพิ่มกรอบการกำกับดูแลการขนถ่ายสัตว์น้ำ 3 ส่วนอย่างมีนัยสำคัญ ซึ่งได้แก่ การรายงาน การเฝ้าสังเกตการณ์ และการแบ่งปันข้อมูล
"ด้วยการวิจัย วิเคราะห์ และปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง WCPFC สามารถที่จะเป็นต้นแบบการจัดการการขนถ่ายสัตว์น้ำในน่านน้ำได้อย่างมีประสิทธิภาพให้แก่ภูมิภาคอื่น ๆ และองค์กรจัดการการประมงทั่วโลกได้" นิกสันกล่าว
The Pew Charitable Trusts ขับเคลื่อนด้วยพลังแห่งความรู้ เพื่อแก้ไขปัญหาที่ท้าทายที่สุดในยุคปัจจุบัน เรียนรู้ข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ pewtrusts.org
ข้อมูลติดต่อสำหรับสื่อ: Kimberly Vosburgh, +1 202.540.6372, [email protected]
ภาพ - https://mma.prnewswire.com/media/971067/The_Pew_Charitable_Trusts_Transshipment.jpg