เศรษฐกิจโลกจะยืนหยัดหรือล่มสลายก็อยู่ที่โครงสร้างพื้นฐานเป็นสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นสะพาน ถนน ท่าเรือ สนามบิน เคเบิ้ลหรือดาวเทียม หากไม่มีสิ่งเหล่านี้ สิ่งต่างๆ ก็ไม่สามารถเคลื่อนย้ายไปไหนได้ เพราะโครงสร้างพื้นฐานมีชีวิตและลมหายใจ ดังนั้นเราจะต้องลงทุนในเครือข่ายแห่งศตวรรษที่ 21 เพื่อสร้างอนาคตที่สอดประสานและเชื่อมโยงกันให้มากขึ้น
ผมรู้สึกทึ่งมากที่ได้เรียนรู้เมื่อเร็วๆ นี้ว่าในช่วงสองปีที่ผ่านมามีการแลกเปลี่ยนข้อมูลทั่วโลกในปริมาณที่มหาศาลยิ่งกว่าประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาทั้งหมด มากเสียจนโลกทั้งโลกตอนนี้ต้องพึ่งพาการถ่ายโอนข้อมูลแบบเรียลไทม์ รวมไปถึงการดำเนินงานของโครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพ ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดที่สุดในโลกแห่งการให้บริการขนส่งด่วนของผมก็คือสนามบินของเรา ที่ซึ่งข้อมูลเรียลไทม์ได้มีการไหลบ่าไปทั่วเครือข่ายสาธารณะและเครือข่ายส่วนบุคคล ส่งผลกระทบต่อทุกอย่างไล่ไปตั้งแต่เครื่องบินที่เทคออฟจากรันเวย์ไปจนถึงความเป็นไปได้ในเชิงพาณิชย์ของผู้ให้บริการ และแน่นอนต่ออุตสาหกรรมทั้งระบบ
เมื่อวันที่ 1 มกราคม 2557 ที่ผ่านมา อุตสาหกรรมการบินพาณิชย์ได้เฉลิมฉลองวาระครบรอบ 100 ปี นับเป็นของขวัญอันล้ำค่าที่สุดที่เหล่านักประดิษฐ์ทั้งหลายได้มอบไว้ให้แก่เรา ใครจะไปนึกภาพออกว่าเที่ยวบินแรกที่บินในเส้นทางที่เชื่อมโยงแค่สองเมืองในปี 2457 แต่ในอีก 100 ปีต่อมาจะกลายเป็น 40,000 เมืองทั่วโลกที่เชื่อมโยงเส้นทางกันด้วยสายการบินกว่า 100,000 เที่ยวต่อวัน สร้างรายได้กว่า 2.2 ล้านล้านเหรียญสหรัฐให้กับระบบเศรษฐกิจและสร้างความมั่งคั่ง สร้างประโยชน์ทั้งทางวัฒนธรรมและสังคม หากเป็นไปตามแผนที่วางไว้ สมาคมการขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศคาดการณ์ว่า ภายในปี 2593 สายการบินต่างๆ จะรองรับผู้โดยสารมากกว่า 16 ล้านรายและมีการขนสัมภาระหนักถึง 400 ล้านตัน
อย่างไรก็ตาม ความอยู่รอดของผู้ให้บริการจะขึ้นอยู่กับความสำเร็จในระดับโลก และการที่จะประสบความสำเร็จในระดับนั้นได้ จำเป็นจะต้องอาศัยการประสานงานเป็นหนึ่งเดียวกันให้มากกว่านี้ ในแง่ของเทคโนโลยีสารสนเทศที่ทันสมัยและกระบวนการต่างๆ ที่สนับสนุนอุตสาหกรรมการบินทั่วโลก
เราพอจะคาดการณ์ได้ว่าเที่ยวบินเกือบทุกเที่ยวที่เราใช้บริการจะมีการล่าช้าเกิดขึ้น และผลที่ตามมามันไปไกลเกินกว่าความหงุดหงิดส่วนตัวของเราอย่างแน่นอน และเมื่อความล่าช้าที่ดูเหมือนว่ามีเพียงเล็กน้อยผนวกกับการยกเลิกเที่ยวบินเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณทั่วทั้งเครือข่ายย่อมจะส่งผลเสียหายมูลค่ามหาศาลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งในแง่ของสิ่งแวดล้อม สังคมและเศรษฐกิจ
นักวิจัยแห่งสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ประมาณการณ์ว่าความล่าช้าที่เกิดขึ้นในการควบคุมการจราจรทางอากาศสร้างความเสียหายให้แก่อุตสาหกรรมการบินมากกว่า 8 พันล้านเหรียญสหรัฐต่อปี ซึ่งเงินจำนวนมากมายขนาดนี้น่าเอาไปใช้กับอย่างอื่นจะดีกว่า แต่มันไม่ควรจะเป็นอย่างนี้เลย ด้วยการร่วมมือกันในรูปแบบพันธมิตรระดับโลกระหว่างภาครัฐและเอกชนเพื่อสร้างความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในระบบเทคโนโลยีสารสนเทศที่มาสนับสนุนอุตสาหกรรมการบิน เราก็จะสร้างมูลค่าที่มหาศาลให้แก่ชาวโลกได้
ในขณะนี้แผนการปรับปรุงการจราจรทางอากาศให้มีความทันสมัยมากขึ้นกำลังดำเนินการอยู่ทั่วโลก ในเส้นทางและกรอบเวลาที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตามทุกอย่างจะมาบรรจบกันและผลประโยชน์ที่เกิดขึ้นเราจะรับรู้ได้ด้วยกัน และหนึ่งในตัวอย่างที่ดีที่สุดก็คือระบบ Automatic Dependent Surveillance Broadcast ที่ซึ่งระบบอิเล็คทรอนิกส์ที่ใช้บนอากาศยานจะอนุญาตให้อากาศยานสามารถคุยกับสถานีภาคพื้นและอากาศยานลำอื่นและแจ้งเตือนถึงสถานะและพิกัดของพวกเขาได้
เฟดเอ็กซ์ก็เช่นเดียวกับสายการบินอื่นที่เดินหน้าปรับปรุงอากาศยานด้วยการติดตั้งระบบอิเล็คทรอนิกส์ดิจิทัลที่ช่วยเปลี่ยนการสื่อสารจากเมื่อก่อนที่ใช้เพียงเสียงเท่านั้น มาเป็นการสื่อสารด้วยข้อมูลดิจิทัลระหว่างห้องนักบินกับศูนย์ควบคุมการจราจรทางอากาศ วิธีนี้สร้างบรรยากาศในการปฏิบัติงานสำหรับการบินให้มีความปลอดภัยมากขึ้นและมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น โดยที่เครื่องบินสามารถที่จะนำทางได้ดีกว่าในน่านฟ้าที่แออัด และยังลงจอดและนำเครื่องขึ้นได้อย่างรวดเร็วโดยไม่เสียเวลาให้เครื่องดีเลย์เลย
จะเห็นได้ว่า โครงสร้างพื้นฐานทั่วโลกของเรามีความสำคัญต่ออนาคตของเศรษฐกิจโลก ดังนั้นเราจะต้องลงทุนร่วมกันและต้องจัดลำดับความสำคัญของระบบสารสนเทศที่ขับเคลื่อนให้เกิดการประสานงานที่ดีขึ้น รวมถึงระบบอัตโนมัติ ระบบควบคุมและเพิ่มประสิทธิภาพเพื่อให้ครอบคลุมทุกเครือข่าย ทั้งของภาครัฐและเอกชน โดยเฉพาะในสนามบินของเรา เพราะการลงทุนที่ชาญฉลาดในอนาคตของเราก็คือการลงทุนที่ชาญฉลาดในโครงสร้างพื้นฐานที่มีความทันสมัยในศตวรรษที่ 21