"ป๊อยต์" เล่าให้ฟังว่า ผมเป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัว คุณพ่อคุณแม่รับราชการทหารทำให้ผมเติบโตมาในกรมทหาร ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวเลยค่อนข้างสนิทกับที่บ้านมากๆ กอปรด้วยคุณพ่อเป็นคนอารมณ์ขันเลยได้ความอารมณ์ขันมาจากคุณพ่อด้วย และเนื่องจากมีโอกาสได้เจอกับผู้คนจำนวนมาก ตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ไม่ค่อยเขินอายเวลาที่เจอผู้คนใหม่ๆ และคงจะมายืนอยู่จุดนี้ไม่ได้เลยถ้าไม่มีครอบครัวคอยช่วยเหลือมาโดยตลอด ทำให้ผมรักคุณพ่อคุณแม่มากๆ และหวังว่าทั้งคุณพ่อและแม่จะภูมิใจครับ
ก่อนที่ผมจะเลือกเรียนที่นี่ ผมศึกษามัธยมต้นที่โรงเรียนสามเสนวิทยาลัย ผมค้นพบว่า "ผมอยากศึกษาในคณะวิศวกรรมศาสตร์" เพราะมีญาติในครอบครัวเคยศึกษาที่ มจพ. เลยตัดสินใจสมัครเข้ามาสอบที่นี่ครับ ในตอนแรกผมไม่ชอบวิชาคณิตศาสตร์เลย เรียกได้ว่าไม่เอา ไม่อยากเรียนเลยครับ แต่เมื่อตัดสินใจมาแล้วว่าอยากเรียนปวช.ที่นี่ท่ามกลางความเป็นห่วงของคุณครูหรือเพื่อนๆ หลายคนที่เป็นห่วงเรา แต่ผมตัดสินใจแล้วและก็ไม่อยากทำให้ทุกคนรวมถึงตัวเองผิดหวังเลยตั้งใจอยากทำให้เต็มที่ครับ
เมื่อผมเป็นลูกพระจอมอย่างเต็มตัว และในชั้นปีที่ 1 ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมของคณะ และของมหาวิทยาลัยในหลายๆ กิจกรรม ส่วนตัวของผมได้รับเลือกให้เป็น "เดือนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ประจำปีการศึกษา2561, คฑากรมหาวิทยาลัย ประจำปีการศึกษา 2561 และผู้อัญเชิญพระมหามงกุฎและฉัตรปริวาร ประจำปีการศึกษา 2561" รวมถึงพิธีกรในอีกหลายๆ กิจกรรม "ผมประทับใจและภูมิใจในทุกๆ กิจกรรมที่ผมได้มีส่วนร่วมมากครับ สิ่งที่ผมภูมิใจมากที่สุดคือ ในพิธีถวายสัตย์และปฏิญาณตนของนักศึกษาใหม่ ได้มีโอกาสเป็นหนึ่งในผู้อัญเชิญพระมหามงกุฎ" เนื่องจากพระมหามงกุฎเป็นสัญลักษณ์ประจำมหาวิทยาลัยของเรา ทำให้ผมภูมิใจและดีใจที่มีโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งของพิธีและทีมผู้อัญเชิญครับและผมมองว่าในหลายๆ กิจกรรมก็สามารถสอนหรือให้เราได้ลองทำอะไรในแบบที่ห้องเรียนไม่มีรวมถึงได้รู้จักกลุ่มคนใหม่ๆ ที่มีโอกาสได้ร่วมงานด้วยกัน แต่ในทางเดียวกันหน้าที่ของนักศึกษาก็คือการเรียน เพราะฉะนั้นผมจึงพยายามทำทั้งสองอย่างนี้ควบคู่กันไปครับ และเมื่อจบการศึกษาผมเองอยากทำด้านวิศวะหรือไม่ก็เป็นนักบินครับ
สิ่งที่ผมประทับใจสำหรับ มจพ. "คงเป็นความอบอุ่นและเป็นกันเองของที่นี่ครับ ผมมีโอกาสได้รู้จักเพื่อนๆหรืออาจารย์ไม่ว่าจะสมัย ปวช.หรือในคณะในสาขา" ทุกๆ คนล้วนน่ารักมีความเป็นกันเองและเปี่ยมไปด้วยคุณภาพมากๆ ครับ ผมเองก็ได้ศึกษาในคณะที่ตัวเองเคยฝันเอาไว้ตั้งแต่เด็ก ทำให้มีแรงสู้ต่อไปไม่ว่าวิชาที่จะต้องเจอจะยากหรือหนักขนาดไหน และผมก็ได้มีโอกาสเจอรุ่นพี่ที่น่ารัก และคอยช่วยเหลือน้องๆ อยู่ตลอดไม่ว่าจะเป็นการเรียนหรือกิจกรรม ทำให้พวกเรารักกันและทำให้คณะ/มหาวิทยาลัยของเราน่าอยู่ครับ
ถ้าได้มีโอกาสแนะแนวน้องๆ ไม่ว่าน้องๆ จะอยากเข้าศึกษาต่อที่คณะหรือมหาวิทยาลัยไหน ก็อยากให้น้องๆ เชื่อมั่นในตัวเอง ใส่ความพยายามลงไป อาจจะท้อบ้างเหนื่อยบ้าง ก็อยากให้ลองให้รางวัลชีวิตตัวเองดูบ้าง ซื้อของกินอร่อยๆ ให้ตัวเอง ซื้อเสื้อผ้าสวยๆ ที่เคยอยากได้ พอหายเหนื่อยเราก็ลุกขึ้นมาสู้ใหม่อีกรอบ สุดท้ายไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร ถ้าทำเต็มที่ทุกอย่างแล้วก็ไม่ต้องเสียดาย เพราะนั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราสามารถทำได้แล้ว ท้ายที่สุด ไม่ว่าน้องๆ จะฝันว่าอะไรอยู่ พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องๆ ทุกคนครับ